Boeren oorlog: Oranje Vrijstaat Boerencommando
Onder de blakerende Zuid –Afrikaanse zon werden eind negentiende en begin twintigste eeuw 2 bloederige oorlogen uitgevochten tussen het Verenigd koninkrijk en de Zuid –Afrikaanse republieken Oranje vrijstaat en Transvaal.
Het Verenigd koninkrijk dat al vanaf 1806 de lakens uitdeelde wilde deze kaapkolonies voorgoed onder haar hoede houden. De blanke inwoners (ook wel Afrikaners genoemd) hadden daar geen behoefte aan. Deze veelal nazaten van de in 1652 gevestigde VOC kolonie waren trots op hun eigen identiteit en namen zelfs de geuzennaam “ Boeren” aan.
De verhoudingen met het verenigd koninkrijk werden zo slecht nadat Transvaal in 1877 ge-annexeerd was door het verenigd koninkrijk, dat in 1880 de eerste Boerenoorlog uitbrak. Transvaal nam het voortouw in de strijd. Oranje vrijstaat steunde zijn mede Boeren alleen op politiek vlak als vredesbemiddelaar. Ze bleven neutraal.
De Engelsen werden met succes hoofd geboden maar konden het hier niet bij laten zitten. In 1899 brak de 2de Boerenoorlog uit. President Paul Kruger stond aan het roer van de bondgenoten Oranje vrijstaat en Transvaal.
Dit keer ontkwam Oranje vrijstaat er dus niet aan om zijn aandeel te leveren in de strijd. De Britten kregen internationaal gezien erg veel kritiek op hun optreden.
De Boeren erg veel steun. Veel strijdbare Nederlanders wilden hun roots helpen en er vertrokken naar het strijdtoneel om de Boeren als vrijwillig Krijger fysiek een handje te helpen, ook Duitsers en vele andere nationaliteiten steunden het Boerenbelang met veel fanatisme.
Na de overwinningen bij de slagen van Stormberg, Magersfontein en Colenso begon het tij te keren voor de Boer. En er werd gekozen voor een guerrillatactiek. Met snelle prikacties te paard en te voet begonnen ze het nog steeds regulier optredende Britse leger eindeloos te frustreren en storen. Boeren generaal Christiaan de Wet sprak schande van het woord guerrilla dat insinueerde dat Boeren ongeorganiseerd optraden in criminele bendes. Dat was toch niet de aanpak van de nobele Boeren?
De Britten deden een noodgreep: als we de Boer niet kunnen grijpen, nemen we zijn reden om te vechten af. Duizenden Boeren vrouwen en kinderen en inheemse Afrikanen werden opgesloten in concentratiekampen en onder erbarmelijke omstandigheden vastgehouden. Tienduizenden stierven van honger en ziektes en de Boer kon niets anders dan opgeven. Na een dikke 2 jaar strijd werd in mei 1902 het Verdrag van Vereeniging getekend en daarmee was het einde van de tweede Boerenoorlog een feit.
Binnen MARS word een Oranje vrijstaat boerencommando uitgebeeld. Een groep irregulier optredende strijders die te paard of de voet de Britse vijand het leven zuur maakt. Onder meer bewapend met moderne K98 geweren en een keur aan andere wapens.
Geduld en moed!
Geef een reactie